πρώτουρα

τα, Ν

ζωολ. πρωτόγονη τάξη απτερυγωτών, μικροσκοπικών, άχρωμων και τυφλών εντόμων που ζουν σε υγρή στρωμνή ή μέσα στο έδαφος, τρεφόμενα με σηπόμενη οργανική ουσία.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. protura (< πρωτ[ο]-* + ουρά)].